The time goes way too fast !!

Gegroet!

Ten eerste wil ik iedereen graag bedanken voor de berichtjes onderaan mijn blog. Altijd leuk om te lezen, dus blijf ze vooral plaatsen :-)

In tegenstelling tot de vorige twee posts, heb ik dit keer eigenlijk niet zulke enorme dingen te vertellen! De festivals zijn voorbij, en het leven gaat hier vrolijk verder. Het nieuwe van het dagelijkse leven raakt er een beetje af, maar maakt weer plaats voor andere dingen, zoals wat intensievere vriendschappen. De chronologie in het hele verhaal ben ik een beetje kwijt, maar dat maakt niet zo uit denk ik. In ieder geval, bij deze na drie weken weer even een korte update en bovenal; een teken van leven.

Inmiddels ben ik Inuyama weer wat verder gaan verkennen! Toen ik de eerste keer -onverwachts- naar het kasteel ging, vergat ik mijn camera. Op een zonnige en vrije zondagmiddag moest ik dat natuurlijk wel even rechtzetten. Ook gelijk de shrines en castel town nog eens bezocht. Absoluut een van mijn favoriete plaatsen hier. Ik heb hier laatst op mijn FB een heel album over geplaatst, maar voor de leuk zal ik hier ook nog even wat opzetten.

Op school heb ik inmiddels nog steeds geen club gekozen! Degenen die mij kennen weten dat ik nog wel eens besluiteloos kan zijn, en dus zo ook hier. Ik heb in de tussentijd een keer meegedaan met drie verschillende clubs: tennis, kendo en badminton. Tennis vond ik niet zo leuk, dat had vooral te maken met het feit dat iedereen er erg verlegen is, en de 'gap' tussen senpai en kohei echt super groot is. Ze praten volgens mij niet eens met elkaar, haha.
Kendo vond ik wel heel leuk. Het is geen hele grote club, met maar rond de 18 mensen. Wel zijn het leuke mensen, en dat maakt het een gezellige club. Het nadeel van kendo joinen is dat het in het begin nogal saai zal zijn. Je zal eerst alle basistechnieken onder de knie moeten krijgen voordat je pas met een zwaard de samuraikunsten kan gaan beoefenen. Dat zal rond de 3-4 maanden duren heb ik mij laten vertellen. Je moet natuurlijk ergens beginnen, maar ik denk zelf dat het nogal saai is als alleen ik basistechnieken oefen terwijl de rest kendo zelf aan het beoefenen is. Wel is het natuurlijk en echte Japanse sport, wat je zou gauw even niet in Nederland doet. 

Badminton vond ik ook heel leuk! Deze club is wat groter, zo rond de 30-40  mensen denk ik (meisjes en jongens uiteraard wel gescheiden). Ook leuke mensen, waaronder twee klasgenoten van me. Badminton ken ik eigenlijk niet anders dan van de camping, waar je dan probeert zoveel mogelijk keer over te schieten. Nou, dat is wel anders hier. Sport is echt sport in Japan. De club begint met 5 minuten zo hard mogelijk om de school rennen (nee, niet hardlopen). Daarna vervolgd de warming up met springtouwen. Zoveel mogelijk keer springen, en dan ook nog op één been bijvoorbeeld. Aan het eind ben je al best moe, en dan begint de badminton pas. Dat is wel heel leuk. Ik ben er ook nog wel redelijk goed in ook geloof ik, dus dat is ook wel leuk. Er was deze dag geen docent, en dus hebben we eigenlijk gewoon tegen elkaar gespeeld. Het nadeel van deze club is weer dat het laat eindigt (7 uur) en je aan het eind helemaal op bent, en de dag erna met spierpijn zit. Best lastig kiezen dus, zo'n club!

Gelukkig heb ik nog even de tijd om na te denken. Sinds afgelopen vrijdag zijn er voor ongeveer 2.5 week geen clubactiviteiten meer, vanwege de toetsweek. Die zal op vrijdag beginnen, en waarschijnlijk de vrijdag erna eindigen. Ik zal 4 toetsen maken, die voor zo'n 60-70% in het Engels zijn. Iedereen is nu al druk met leren!

Verder heb ik in overleg mijn rooster wat aangepast. Tijdens vakken die volledig in het Japans zijn (de meeste dus), doe ik soms mee, en andere keren leer ik Japans, doe ik huiswerk, of doe ik iets anders dat aan het vak gerelateerd is. Nou werden al die uren toch wel wat saai. Ik hoorde dat de Canadese uitwisselingsstudent alle Japanstalige vakken uit haar rooster had gehaald. Dat hoeft van mij nou ook weer niet, want ik vind het natuurlijk wel leuk om vaak in mijn eigen klas te zitten. En ook naar Japans luisteren is goed voor mijn Japans, denk ik. Maar vakken als scheikunde, biologie en klassiek Japans werden nu toch wel een beetje saai. Inmiddels zijn 2 uur scheikunde, 2 uur biologie, 1 uur (van de 3) klassiek japans, 1 uur (van de 2) modern Japans en 1 uur Engels (kon niet anders) vervangen door Engels lezen in de eerste klas (2.5 jaar jonger) en in de derde klas (zelfde leeftijd), home economics en muziek in de eerste klas. Dat scheelt toch wel weer, en is ook leuk wat andere mensen te ontmoeten.

Na Bunkasai is het gebruikelijk om met de hele klas samen iets te gaan doen, zoals uit eten. Dus, een week of twee na Bunkasai was het zover!  Ik keek er naar uit. Voordat we daar naartoe gingen, ben ik met 5 klasgenoten naar de karaoke geweest. Dat is iets wat bovenaan mijn denkbeeldige lijstje stond van dingen die ik zo snel mogelijk wilde doen in Japan, haha! Ik heb het gemist! Wat nogal verassend was, is dat ze niet de tophits van Pearl Jam hebben, maar wél het Wilhelmus (en natuurlijk de lyrics in katakana ^^). Was wel hilarisch om mijn klasgenoten hun best te horen doen op het nooit eerder beluisterde Wilhelmus. Ik had daarvoor immers Kimi Gayo (het Japanese volkslied) gezongen. Ik was blij dat ik het een en ander aan Japanse muziek ken, want samen zingen maakt het natuurlijk wel leuker! Toen we klaar waren gingen we naar een Yakiniku restaurant (Google it! :-) ) Het was even wennen om iedereen in eigen kleren te zien, in plaats van in uniform! :)

Ook ben ik samen met okaasan naar mijn gastzusje's Bunkasai geweest! Zij hoort bij de dansclub, en heeft heel veel geoefend! Elke ochtend hoor ik om 5 uur haar wekker gaan, en eerder dan 10 uur was ze vaak niet thuis. Maar goed, dat is voor Japanners niets nieuws. Haar school is best ver weg (fiets, trein, metro, lopen). Het is wel een super mooie school. Het is een private school, dus dat verklaard een hoop. Samen met de gelijknamige junior high school zitten er rond de 3000 mensen op! Ook was Bunkasai daar op zaterdag, dus er waren ook veel mensen van andere scholen. Mijn gastzusje's school is best strikt. De rok van meisjes mag echt geen centimeter boven de knieën hangen, als je foto's wilt maken moet je een soort van perssticker op je schouder plakken, en als je niet op die school zit maar je wel een high school student bent moet je in je eigen school uniform komen. In vergelijking met onze gymzaal waar iedereen op de grond zit, is er daar een speciale zaal met van die lekkere theaterstoelen. Maar goed, ik vind een redelijk oude school zoals die van mij eigenlijk wel heel gaaf. Maar deze Bunkasai was toch een mooie gelegenheid om ook eens een andere school van dichtbij te bekijken! Toen de dansvoorstelling eenmaal begon, wist ik niet wat ik zag. Strakke choreografie, en een superleuke show om naar te kijken. Alles ging natuurlijk helemaal gelijk ook. Dus ik ben stiekem wel een beetje trots op mijn gastzusje (ookal worden die emoties hier niet echt zo geuit). Ook ben ik daar nog naar een theeceremonie geweest. Eindelijk. :)

Gisteravond ben ik samen met de andere twee AFS'ers uit mijn chapter en onze families naar een vuurwerkshow geweest in Konan! Woaah, eindelijk, Japans vuurwerk! Het voelde alsof ik een youtubefilmpje in het echt aan het bekijken was. Er kwamen suuuuper veel mensen op af, en er waren kraampjes met allerlei soorten Japans eten. Natuurlijk koos ik voor de Takoyaki en de banaan-choco crêpe. De show was een combinatie van lasers, muziek en prachtig vuurwerk. Eindelijk eens écht vuurwerk gezien :) Er lopen trouwens super veel stelletjes rond, dus het zou ook de ideale gelegenheid zijn voor een date...  tot dusver met mezelf.

Vandaag werd ik door het vele daglicht dat zich elke ochtend al vroeg in mijn kamer bevind wakker, met het idee om een post te schrijven en mijn kamer weer eens schoon te maken en te stofzuigen. Het regent hier namelijk toch non-stop vanwege de tyfoon die vannacht misschien in Tokyo aan land komt, dus buiten valt er geen weg te bewandelen nu. Ik ging net naar beneden om mijn tanden te poetsen, toen otousan vroeg ik NU meeging naar zijn Aikidou practise. Nou, dat ging ik natuurlijk wel. Twee minuten later zaten we in de auto. Elke twee maanden was er een dag dat een bekende meester les kwam geven. Ik ging nu mee om te kijken. Was erg indrukwekkend om te zien. Aikidou is een mooie sport! In tegenstelling tot sporten als Judo en Karate, staat hier niet de spierkracht maar de mentale kracht op de eerste plaats. Mede dat maakt het zo mooi.

Over twee weken ga ik met mijn gastzusje naar een soort van Japanse Colour Run. Verder staat er niet heel veel bijzonders op het programma tussen nu en de schooltrip. Mijn Japans moet wel echt beter, maar dat is makkelijker om te zeggen dan om te doen. Ik ga vanaf nu ook het een en ander uitproberen. Gisteren was ik bijvoorbeeld niet echt met Japans bezig geweest, en toen 's avonds tijdens het vuurwerk kon ik dus ook niet echt bij mijn Japans komen. Soms wordt ik wakker, denk ik in het Nederlands, kom ik beneden waar ik omschakel naar het Japans, om vervolgens in de trein weer Engels te kunnen praten. Ook soms bij Engels schrijf ik ineens random iets Nederlands op. Dat Nederlands moet er echt een beetje uit. Ik ga daarom ook proberen om meer in het Japans te praten en proberen te denken. Misschien zal mijn volgende post dan ook wel in het Engels zijn, maar zover zijn we nog niet. In een English course is het soms ook net even iets te verleidelijk om in het Engels te praten, dus ik zal mezelf meer moeten forceren om in het Japans te praten. Wish me luck!

Verder heb ik het nog steeds super naar mijn zin hier! Het enige dat me tegenvalt is dat de tijd zo snel gaat hier, veel te snel! Ik zit hier inmiddels al een week of 6! Wat ik met name in de eerste weken nogal miste is een soort van besef van heeee, ik ben in Japan en alles is anders enzo! Ik denk daar soms nog steeds wel eens aan, want tot mijn verrassing ben ik aan alles supersnel gewend geraakt. Maar misschien komt dat wel omdat ik sinds mijn bezoek aan Hirado twee jaar geleden misschien nooit meer écht met twee benen in Nederland heb gestaan, en omdat ik alles gewoon heel goed had voorbereid. Ik voel me echt helemaal thuis in dit land! :D

Dat was mijn post voorlopig weer even. Het zou zomaar een tijdje kunnen duren voor de volgende erop staat, maar weet dat alles meer dan goed gaat ;)

Groetjes en tot de volgende keer!

Rick.

Hier een greep uit mijn Inuyama album! Te zien zijn de castle town, shrines, kasteel, Yakiniku en een plaatsje aan de andere kant van Inuyama, waar je op de Kiso rivier traditioneel kunt vissen: ukai (鵜飼) .