First schoolday, Japanese traditions, school festival, Meijimura, and more! (+ photos !!)

Hallo! :-)

Een blogpost schrijven gaat nog, maar eraan beginnen is een tweede (of eigenlijk eerste). Inmiddels is er weer een hele hoop gebeurt om over te vertellen in deze post. Samenvattend waren het eigenlijk twee super drukke, maar ook super leuke weken. Maar goed, wat heb je aan een samenvatting als je de inhoud wilt horen? Ik zal beginnen bij het einde van mijn vorige blogpost. Terug naar het einde, terug naar...

Het begin. Zaterdag twee weken geleden ben ik met mijn gastouders naar een sushi restaurant geweest. Was super lekker! Ik dacht altijd dat het een cliché was dat men zei dat sushi in Japan veel lekkerder is dan in Nederland, maar ik kan het bij deze nog bevestigen ook. Het is zo'n lopende band, misschien ken je het wel. Super druk trouwens, als je wilt komen eten moet je eerst een kaartje trekken en wordt na een minuut of 20 je naam omgeroepen. In Nederland zou iedereen dan wel op zoek gaan naar een andere eetgelegenheid, maar hier staan en zitten mensen in een soort wachtruimte. However, de sushi was het wachten waard!
De dag daarna was het mijn beurt om te koken. Rick... koken... inderdaad. Hutspot vond ik wel heel Nederlands, en met het recept van m'n moeder moest het wel goed komen. Eerst het boodschappenlijstje vertaald in het Japans, en vervolgens werd er gegiecheld om het feit dat ik een kilo aardappels en een kilo wortels nodig bleek te hebben voor vier personen. Hier koop je aardappels per 5 ofzo, haha. Ik ben een aardig tijdje bezig geweest, maar uiteindelijk is het me toch gelukt! En beter nog: het viel erg in de smaak. Er werd al gelijk een volgende keer ingepland, dus wat dat betreft was de missie volbracht!

Die maandag, was mijn eerste schooldag. Heel erg nerveus was ik niet, maar toen ik 's ochtends op stond begonnen de zenuwen toch wel te komen. Nu was het zo ver, eindelijk. Eerst de weg naar school vinden, wat voor mijn doen gelukkig bijzonder gladjes verliep. Eenmaal op mijn eindstation aangekomen, liep ik in de 'schooluniformstoet' naar school. Een jongen begon in het Engels tegen me te praten, en hij bleek mijn klasgenoot te zijn! Bij de ingang werd ik opgewacht en begeleid naar de docentenkamer, waar ook de Canadese uitwisselingsstudent was. We waren nu best wel zenuwachtig voor onze speech. Even later kwam er ook nog een blanke jonge man aanlopen, hij bleek een Amerikaan te zijn die hier les komt geven! Zijn speech was eerst, en vloeiend in het Japans. Mijn speech was vrij kort maar ging goed. Hierna moesten we naar de gymzaal, waar de hele school in lijntjes achter en naast elkaar zat. Hier ook een speech geven. Die had ik voorbereid en laten corrigeren door mijn gastfamilie, dus die ging wel goed. Wel was ik er best zenuwachtig voor. Na deze openingsceremonie mocht ik voor een minuutje of 10 naar mijn eigen klas, om me vervolgens nog een keer voor te stellen. Hierna moest ik naar de bibliotheek, omdat er nu toetsen waren de rest van de dag. Ook de Canadese uitwisselingsstudente zat daar, en hebben we best lang gepraat. Ze is heel aardig, en geplaatst in de eerste klas. Zij is hier voor drie maanden. Na een aantal uren daar gezeten te hebben was de dag min of meer alweer om. Op de terugweg naar huis praatte ik in de trein met een senpai (senior, in mijn geval derderjaars), die ook bij 'hetzelfde' station eruit moest. Toen ik echter de trein uitstapte, herkende ik die hele omgeving niet. Ja hoor, ik was een station te vroeg uitgestapt. Het kon natuurlijk niet zo zijn dat alles goed ging he, haha. Uiteindelijk gewoon thuisgekomen hoor! :p

De dag erna verliep vrij identiek, maar kon ik wat langer in de klas zitten, omdat ik ook de Engelse toets moest maken. Oja, en ik had twee keer het goede station dit maal. Die begon heel makkelijk, maar na 5 opdrachten begonnen de opdrachten met ''translate the following sentences in Japanese'' en soortgelijk. Dus ja, dat was ook niet veel, haha. Ik had wel gelijk al veel contact met de mensen uit de klas. Iedereen is heel erg aardig! Ze zeiden gelijk al dat ik alles aan ze kon vragen als ik iets niet begrijp ofzo. Toen ik thuis kwam, merkte ik dat een aantal klasgenoten me berichtjes hadden gestuurd. Dat maakte me wel heel erg blij. Ik kon eigenlijk niet wachten om de volgende dag ook weer naar school te gaan!

Die hele eerste week was super. Ook van andere klassen kwamen er wat mensen zich voorstellen, en het contact met mijn klasgenoten was ook heel leuk. Wel was het een enorm drukke week, want... Bunkasai stond voor de deur! Bunkasai is hét schoolfestival waar iedereen het hele jaar zo'n beetje naar uitkijkt. Hierover later meer. Na school moesten we elke dag oefenen, en kwam ik 's avonds dus doodmoe thuis. Wel heel leuk trouwens. Mijn klas ging twee songs van high school musical dansen en zingen. Ze waren al een week of twee aan het oefenen, dus ik moest een beetje de stroomversnelling in. Gelukkig is iedereen zo behulpzaam, dus ging het al snel goed. Zaterdag moesten we ook oefenen op school. Toen dat om een uur of twee afgelopen was, ging ik met mijn gastmoeder naar Nagoya. Daar ontmoetten we de andere twee AFS'ers uit mijn chapter, en gingen we een andere trein in. Waar ik zo langzamerhand aan begin te wennen is het feit dat ik in een auto of trein zit en geen idee heb waar ik heen ga. 'Nagoya Odori' stond op het programma. Iets met een Japanse dans. Eenmaal aangekomen bleek dat we waren uitgenodigd voor een exclusieve backstage tour! Een van de acteurs ontving ons. Hij sprak vloeiend Engels en Japans. Half half was 'ie. Hij liet ons van alles zien. De plek waar de kimono's worden aangetrokken, waar de pruiken worden opgezet, en ook waar de schmink wordt aangebracht. Zelf werden we ook nog even in een kimono gehesen! Jihaaa! Daarna maakten we een rondje over het podium en de ruimtes back (and under) stage. Dit alles was super leuk, en maakte me benieuwd naar de show zelf. Dit bleek later dus echt zo'n traditioneel Japans toneelstuk te zijn. Zingende mannen met interessante muziekinstrumenten, geisha's, pruiken, kimono's en meer. De muziek was niet geheel mijn smaak, maar super gaaf om zo iets mee te maken! Dit is echt een stuk Japanse cultuur, traditie en geschiedenis, dus ik ben blij dat ik het heb kunnen aanschouwen! :-)

De dag erna, zondag, ging ook om 06:45 gewoon weer de wekker om naar school te gaan. Niet iedereen was er, maar zeker de helft. Na een aantal uurtjes oefenen waren we klaar. Mijn gastmoeder kwam me met de auto ophalen, en samen reden we naar de schooluniformshop (ja, die heb je hier echt!). Ik had een tweede overhemd nodig, want nu waste en streek okaasan elke dag mijn enige overhemd. Ook wel grappig trouwens, er was een oude man in de winkel aan het werk. Hij vroeg waar ik vandaan kwam en een aantal Nederlandse woorden. Na hem 'goede middag' en 'tot ziens' geleerd te hebben, zei ik 'sumi masen' toen ik een prijskaartje liet vallen. Helemaal geweldig vond ie dat volgens mij, haha. Uiteindelijk kreeg ik bij het afrekenen 5 paar lange witte sokken van hem cadeau, haha!
Na het winkelbezoek reden we door naar een grote shopping mall. Hier lunchte we, probeerde ik een massagestoel uit en deed okaasan wat inkopen. Daarna reden we naar een 'Hard Off' winkel. Dit is kort gezegd een soort van Marktplaats in real life. De meest uiteenlopende gebruikte artikelen kunnen hier worden gekocht of verkocht. Ik was hier al eens eerder geweest, en had onthouden dat ze hier ook gitaren hadden. Een gitaar meenemen naar Japan is enorm duur, dus had ik dat niet gedaan. Echter mis ik het wel om af en toe even de gitaar de kunnen pakken. Zeker op school, waar we een gitaar in de klas hadden, kwam ik daarachter. Ik besloot dus om een goedkope gebruikte gitaar de kopen. Uiteindelijk heb ik voor zo'n €35 nog een hele knappe weten te bemachtigen. Bijna geen sporen van gebruik. Hij klinkt niet zo duur, maar dat geeft helemaal niet. Ik ben er blij mee, haha.  Toen we weer thuis waren kon ik genieten van mijn enige uurtje vrije tijd van de week. Het was het waard!

Maandag, het begin van de tweede schoolweek in Japan. Ook deze dag was weer erg druk. Dinsdag zou Bunkasai beginnen, en woensdag zou onze uitvoering zijn. Dinsdag begon de dag met een openingsceremonie. Dat is eigenlijk gewoon een aaneensluiting van een aantal docenten die iets zeggen. Daarna begon Bunkasai echt. In bijna elk klaslokaal was wel iets. Het ene was omgetoverd in een horror house, in de andere was een filmpje te zien, en in weer een andere moest je een ballon opvissen. Enzovoorts. Iedereen loopt in een groepje rond de klaslokalen, en iedereen maakt veel foto's met hun vrienden. Geen schooluniform maar klas T-shirts op deze dag, die eindigde met een afsluitceremonie (waar je je schooluniform dus weer bij aan moet).

Dinsdag was het misschien nóg wel leuker! Het begon in de gymzaal met een soort van talent show. Een aantal bandjes speelde wat, heel gaaf overigens. Daarna begonnen de klassenshows. Hiervoor hadden we nog gedanst op het plein van de school, als een soort van reclamespotje. Een tijdje verder was het eindelijk zover: onze uitvoering! Iedereen had er zin in, en velen waren wat nerveus. Ons optreden begon met een klein stukje komisch drama, wat overging in het lied ''We're all in this together'', van high school musical. In dit lied zongen een aantal jongens en meiden af en toe een stukje. Zo ook ik, haha. Het was alleen super hoog, dus helemaal goed ging het niet. Maar ach, het was leuk! Hierna begon onze tweede dans. Eerst danste iedereen, en daarna ging het over in twee solo's: een ballet en een modern. Tijdens deze solo's speelde ik samen met een andere klasgenoot gitaar. Was ook erg leuk! Hoeveel mensen er in de zaal zaten weet ik niet, maar ik zou in ieder geval denken in de richting van 800! De dag zat er nu bijna op. Na een afsluitceremonie konden we naar huis.

Donderdag, de dag na Bunkasai, was het sport festival! Yup, dit is waarschijnlijk een van de leukste maar ook drukste tijden van het schooljaar! Het sport festival was geweldig! Heuul anders dan een simpele Nederlandse sportdag. 's Ochtends na het omkleden nam iedereen z'n stoel mee naar het sportveld (die overigens enorm is). Klassen zitten bij elkaar. Nu werden de nummers en bandana's uitgedeeld. De teams waren steeds 3 klassen: een eerste klas, een tweede klas en een derde klas. Na een openingsceremonie en een warming-up begon de eerste activiteit (iedereen kon er twee kiezen). Een meisje van ons team deed mee, en dus stond het hele team (3 klassen dus) langs te lijn haar naam te roepen. Echt geweldig, en zo anders dan ik gewend was! Iedereen was heel enthousiast en vrolijk! Ook is het hier zo 'team-achtig'. Japan staat natuurlijk wel bekend om de groep boven het individu te verheven, maar aan bandana's en teamvlaggen had ik zelf nog niet gedacht Echt geweldig! Ik deed mee met touwtrekken en ballen gooien, haha. Met de eerste wonnen we, en met de ander werden we derde van de zeven. Na alle sporten gehad te hebben, moesten we weer in rijtjes staan en hoorden we de einduitslag. Ons team werd tweede! Toen alles was afgelopen, begon het opruimen, en uiteindelijk de reis huiswaarts.

Vrijdag was een normale schooldag, al was iedereen ontzettend moe. Zaterdag stond een AFS chapter-welkomsfeestje op het programma! Aanwezig waren de 3 uitwisselingsstudenten, de gastfamilies, de LP's, een aantal vrijwilligers en de chapter-president. Het eerste deel was nogal saai, omdat we weer dezelfde regels te horen kregen die ik inmiddels kan dromen, haha. Maar het tweede deel, iedereen weer bij elkaar, was leuk! Het kwam eigenlijk gewoon neer op een korte ceremonie, praten, en Japanese sweets eten! Al met al een leuke bijeenkomst :) We moesten ook hier trouwens speechen!

Gisteren, zondag, ben ik voor het eerst met klasgenoten op stap geweest! Samen met twee meisjes die ook in Inuyama wonen, zijn we naar Meijimura geweest. Dit is een groot park op een geweldig mooie locatie, met heel veel verschillende gebouwen. Oude Japanse huizen, scholen, kerken, hotels, enzovoorts. Ze kwamen uit alle hoeken van Japan, en sommige zijn zelfs National Treasure. Ze stammen uit de 'Meiji'-periode, de periode waarin Japan zijn deuren weer openden voor de rest van de wereld. Dat weet ik nog van mijn profielwerkstuk, haha. Allemaal zijn ze hier neergezet, een beetje onder het motto van 'opdat we nooit vergeten' wellicht. Wel prachtig mooi. Hier heb ik ook mijn eerste 'shaved ice' gegeten! Dat was een van de dingen die ik graag snel wilde doen in Japan, haha. Het was een hele leuke dag. Gelukkig hebben we de foto's nog.

Vandaag, maandag, heb ik geen school. Het is namelijk een nationale vrije dag in Japan (alhoewel bijna iedereen gewoon moet werken). Ik wilde eigenlijk een keer uitslapen, maar om een uur of 08:30 werd ik wakker door een clubje luidruchtige oude mannen die aan het golfen waren in het speeltuintje naast het huis. Achja, ik zal het ze maar vergeven. Het is vandaag ten slotte 'nationale dag van respect voor bejaarden'. ^_^.
Verder heb ik mijn kamer opgeruimd, schoongemaakt en gestofzuigd. Had weer last van mijn stofallergie. Vervelend wel soms, maar geen groot probleem gelukkig :-). Vandaag staat er niks op het programma verder, behalve huiswerk, dus lekker niet te veel doen.

Ik ben echt super blij om op deze school te zijn geplaatst! Mijn klasgenoten zijn echt super aardig, en in deze twee weken voel ik me al helemaal thuis daar. Deze school heeft een English program. Daar ben ik dus in geplaatst. Het is een best hechte klas denk ik. Omdat een English program uniek is hier, wonen sommigen soms wel 1.5 uur van school af. De voertaal is gewoon Japans, maar als ik het niet begrijp kunnen de meesten het voor Japanse begrippen prima in het Engels uitleggen! Dus, het gaat niet echt ten koste van mijn Japans studie, maar het is soms wel gewoon heel prettig. Ook de meeste docenten vind ik heel aardig. De meeste lessen zijn gewoon in het Japans. In die lessen doe ik eigenlijk niet zo veel. Soms luister ik gewoon en doe ik mee voor zover dat kan, maar soms ben ik ook gewoon Japans aan het leren of huiswerk aan het maken. Het English Program houdt eigenlijk gewoon in dat degene die dat doen Engels willen leren. Er zijn dus wat meer Engelse lessen dan normaal. Verder verschilt er niet zo veel. Voor Engels kan ik gelukkig gewoon het huiswerk maken. Ik wil echt zoveel mogelijk hetzelfde doen als iedereen. Morgen ga ik hoogstwaarschijnlijk langs een aantal clubs, om te kijken welke ik wil joinen. Ik denk aan kendo, tennis of badminton. Ik wilde eigenlijk (ook) theeceremonie joinen, maar daar bleken geen jongens in te zitten. Jongens mogen wel joinen, maar toch...

Ik zal even kort een normale schooldag beschrijven. Mijn wekker gaat om 06:45 en omdat ik Rick heet kom ik pas om een uur of 07:20 mijn bed uit (als alles goed gaat, haha). Dan trek ik mijn uniform aan, breng ik een bezoek aan de badkamer en eet ik snel mijn ontbijt. Dan pak ik de fiets naar het station (+/-12 minuten). Daar ontmoet ik een klasgenoot, en samen gaan we de trein in naar school (+/- 12 minuten). Dan nog een klein stukje lopen en we komen op school aan. Na onze schoolslippers aangetrokken te hebben, lopen we naar ons klaslokaal. Hier praat iedereen gewoon een beetje, en komt iedereen na elkaar binnen. Om 08:30 is er elke dag een meeting met de homeroom teacher, evenals aan het eind van de dag. Die deelt ons het een en ander mede. Daarna is het wachten op de lessen. Aan het begin van elke les staan we op, buigen we en zeggen we 'onegaishimasu'. Aan het eind van de les doen we hetzelfde, maar zeggen we  'arigatou gozaimashita'. Elke les duurt 50 minuten, en daartussen zit steeds 10 minuten vrije tijd. Ik volg trouwens de lessen Engels, scheikunde, crosscultural understanding, biologie, klassiek Japans, modern Japans, Health education, sport, Chinees, en wereldgeschiedenis. Op Engels en crosscultural understanding (wat eigenlijk ook gewoon Engels is) na, is alles in het Japans. Na het middaguur is het lunchtijd, en gaat iedereen in groepjes zitten in hetzelfde lokaal. Omdat er niet heel veel jongens zijn vormen we min of meer één groep. Mijn hele klas heeft 41 mensen trouwens. Dat is normaal in Japan. Na de lunch beginnen de lessen weer, die rond 3 uur eindigen. Dan is het tijd om de school schoon te maken. Iedereen pakt een bezem, leegt de prullenbakken of doet andere klusjes. Daarna is de schooldag om, en gaan de meesten naar hun clubs. De laatste twee weken moesten we elke dag oefenen, dus heb ik komende week eindelijk de gelegenheid om naar de clubs te gaan. :) Als ik thuis kom doe ik eigenlijk altijd wat klusjes, zoals de afwas of de badkamer schoonmaken (wat hier elke dag gebeurd). Daarna is het etenstijd en dan tijd voor een bad. Daarna help ik mijn gastzusje soms met Engels, en slaap ik rond een uur of 11 (ben dan helemaal kapot).

De tijd vliegt in Japan. Ik denk best vaak aan het feit dat alles voorbij gaat. Deze uitwisseling dus ook. Ik weet dat het veel te vroeg is om daaraan te denken, maar juist omdat ik zo geniet van elke dag hier kan ik het soms niet vermijden. De troost zit 'm in het feit dat ik hier natuurlijk nog ruim 10 maanden zit. Ik hoop dat deze gedachte wat minder door mijn hoofd gaat spoken. Ik ben nog steeds elke dag heel blij hier, zeg ja tegen alles en geniet van alles en iedereen. Vanaf nu gaat het waarschijnlijk wat 'normaler' worden. Niet alles is meer nieuw en het leven begint een patroon aan te nemen. Ik heb (nog) geen seconde heimwee gehad, maar bij velen komt dat na de eerste maand wel. Dat is in ieder geval iets waar ik me nu geen zorgen om maak. Ik zie wel hoe het loopt :). Vanaf morgen heb ik elke dinsdagochtend 1.5 uur Japanse les van een AFS vrijwilliger in de bibliotheek op school. Ik heb er wel zin in! Ik merk dat mijn Japans echt nog niet goed is, en dat de verleiding soms heel groot is om Engels te praten. However, ik wil echt graag Japans leren, dus ik moet mijn best doen!

Het AFS-tripje naar Hiroshima is trouwens verplaatst! Het is nu eind December! Ik ben er heel erg blij mee, want nu kan ik naar Hiroshima én Okinawa! Wauw! :D. In Hiroshima zullen we naar het memorial museum gaan van de atoombom in de Tweede Wereldoorlog. We moeten ook 1000 kraanvogels vouwen! Dat is een Japanese traditie, die vrede uitbeeld. 100 zijn er al, en dus moeten de twee andere uitwisselingsstudenten en ik ieder nog voor 300 zorgen. Dat wordt nog wat, haha!
Nu Bunkasai is afgelopen, kijkt iedereen duidelijk uit naar de schooltrip naar Okinawa! Ik ben echt super blij dat ik kan gaan, want als ik het zo hoor is het echt een hoogtepunt in het Japanse high school leven. Iets wat je hele leven bij je blijft, ook al is het maar drie dagen.

Het is nu inmiddels avond, en ik moet nog huiswerk maken! Ook moet ik vóór volgende week zaterdag een artikel insturen voor de lokale AFS-nieuwsbrief, die zo'n 300 Japanse karakters moet beslaan. Wish me luck! Deze week ziet er dus weer druk, maar leuk uit. Ik kan niet wachten! :)

Tot de volgende post!
( PS: vergeet de foto's niet :-) ).
( PPS: ik moet ze helaas verkleinen, vanwege het upload limiet).


Sushi restaurant: En nee, deze borden heb ik niet allemaal zelf leeggemaakt, maar voor de foto...

                                                Jaaaaa, eindelijk in Kimono!! :-)

           Tijdens de backstage tour ontmoette we de 'baas' van Nagoya castle! 

                                                  Het podium van Nagoya Odori

                                                        Het sportfestival

                                                              Meijimura! :D

                                                     Hier wordt ik nou blij van.

                                                            Shaved ice!

                                                     Welkomstparty AFS