Three Months & Still Flying Through Time

Hallo allemaal, wat fijn dat je er bent! Ben je voor het eerst hier, of ben je al bekend? Stamp met je voeten... Ehm... ja!

Fijn dat u allen weer de moeite heeft genomen om mijn blog aan te klikken, en dus hoogstwaarschijnlijk ook om het tweede verslag vanuit Japan weer te komen lezen. Daar waar het voornemen is om twee blogs per drie maanden te schrijven, wil dit nog wel eens mislukken. Zoals nu. Mijn laatste blog was 3 mei en vandaag is het alweer 27 juni, bijna twee maanden verder. En ik moet zeggen... het is echt niet normaal druk de laatste tijd. Sowieso moet ik elke dag natuurlijk naar de uni, maar ook daarnaast doe ik een hoop. Is natuurlijk ook mijn eigen schuld omdat ik tegen (bijna) alles ja zeg, omdat ik in mijn vorige uitwisseling heb geleerd dat je daar de meeste ervaring van opdoet. Dat klopt ook zeker wel, maar de afgelopen weken heb ik ook na school elke dag iets te doen gehad. Tien voor tien ongeveer ga ik het huis uit, en als ik 's avonds voor elven binnen ben, ben ik al blij. Kun je nagaan. Ook de weekenden zitten vol. Ik denk dat ik in de laatste 1,5 maand ongeveer 5 dagen thuis ben geweest. En dan denk je aanvankelijk: heerlijk, lekker relaxen. Maar dan, kijk je in je agenda van volgende week, zie je dat je nog heel wat moet doen, constateer je de hopen was in de wasmand, moet je ook nog een keer stofzuigen & je hebt je bed al een paar weken niet meer verschoont. En oja, die boodschappen komen ook niet vanzelf in de koelkast. Dus vrije dagen? Die heb ik de afgelopen maanden niet gehad. Maaaar, ondanks dat ik nu echt wel een beetje moe begin te worden, heb ik toch een prachtige tijd hier in Tokio. Als ik zo even mijn vorige blog bekijk, lijkt het nog veel verder weg dan dat het in werkelijkheid is. Ook als ik mijn agenda van de afgelopen tijd bekijk, zie ik zoveel dingen die ik gedaan heb, waarvan het echt voelt alsof het vorig jaar was. Lang verhaal kort: ik heb het nog altijd heel goed naar mijn zin in Tokio, maar de drukte begint nu wel een beetje zijn tol te eisen. Gelukkig heb ik een aantal weken vakantie in het vooruitzicht, maar al had ik dat niet denk ik dat ik toch wel redelijk tegen een overspanning aan zou kunnen zitten aan het eind van het semester. Aan de andere kant geeft de drukte me weinig ruimte om veel aan thuis te kunnen denken, en heb ik de laatste tijd steeds meer momentjes waarop ik denk ''ik zou nu echt wel even naar huis willen''. Ik zou zeggen, gaat u er maar weer even lekker voor zitten voor zover u dat nog niet had gedaan, dan zal ik u het verslag van de afgelopen bijna twee maanden doen toekomen! Alvast hartelijk dank voor het lezen!